W poniedziałek, 18 grudnia odbył się w mławskim kinie prapremierowy pokaz filmu „Dziewczyna bez twarzy". Film jest wstępem do telewizyjnego cyklu o nietuzinkowych i zapomnianych kobietach minionych epok przygotowanych dla TVP Historia. W swych założeniach popularyzuje postać Tekli Bądarzewskiej, kompozytorki z XIX w., związanej losami z Mławą i Warszawą. Film został przygotowany przy dofinansowaniu z Samorządu Województwa Mazowieckiego z którym Miasto Mława zawarło porozumienie o realizacji wspólnego przedsięwzięcia.
Narracja filmu została skomponowana na tle muzycznej „obyczajowości" XIX wieku w Warszawie i w Europie, w której komponowanie muzyki było domeną mężczyzn, a panie próbujące swych sił w komponowaniu padały ofiarą ataku krytyków.
Tekla Bądarzewska, osiemnastoletnia dziewczyna z Mławy skomponowała szlagier, który podbił świat. Była najpopularniejszą kompozytorką czasów amerykańskiej wojny secesyjnej, a doniesienia o niej można odnaleźć u Prusa, Lema i Czechowa. Siłą filmu są nie tylko wypowiedzi ekspertów, historyków oraz pasjonatów dzieła Tekli, którym temat jest bliski, ale także kostiumowe sceny fabularyzowane, dodające opowieści dynamiki.
„Dziewczyna bez twarzy" jest filmem autorstwa dr Dagmary Spolniak, którą zainspirowała pasja dla fenomenu jej twórczości, zwłaszcza w wydaniu pewnego oryginalnego duetu. Na duet ów złożyli się: Yukihisa Miyayama, producent japońskiej firmy fonograficznej, który wydał pierwszą na świecie płytę CD z nieznanymi utworami Tekli i Dorota Hałasa, dziennikarka Polskiego Radia, która w 2008 roku wraz z Katarzyną Michalak została współautorką świetnego reportażu „Modlitwa zapomnianej".
Dagmara Spolniak, dr nauk humanistycznych (praca z zakresu historii militarnej doby napoleońskiej, Sorbona), związana w czasie plusquam perfectum z Uniwersytetem Opolskim i – w charakterze fellow – z Université Paris 8. Jest autorką reportaży i dokumentów historycznych realizowanych głównie dla TVP Historia.Jej pasją jest odkrywanie zapomnianych epizodów i postaci historycznych oraz przekładanie filuternej obyczajowości i historii kultury materialnej na język filmowych reportaży. Historia zwykle nie budzi skojarzeń z humorem: historyczne reportaże Dagmary Spolniak biegną często innymi meandrami, trochę na zasadzie przekornego porównania wodewilu z dostojeństwem opery, przy jednoczesnym robieniu oka do widza. Tak jest w przypadku „Historii brudu" (2014), „Siedmiu twarzy szpiega" (2015), "Pojedynku" (2016), "Dublera" (2017) tudzież cyklu "Pewnego razu na Zachodzie" (2017).
Pani Dagmara tak mówi: "Film jest skromnym przyczynkiem dla lepszego poznania tytułowej dziewczyny "bez twarzy", nie tyle nudnej faktografii i z pewnością nienudnego życia, o którym jednak wiedzę mamy szczątkową, nie tyle jej fizjonomii, której skąpią nam nieistniejące konterfekty, ile jej perypetii na drodze ku sławie. Życie Tekli przeszłoby pewnie bez echa, jak życie tysięcy innych kobiet, gdyby nie jej najsłynniejszy utwór, „Modlitwa dziewicy". Subtelna miniatura fortepianowa niemal z dnia na dzień stała się światowym szlagierem, a my postaramy się znaleźć odpowiedź na pytanie, czy sama zainteresowana, urocza dziewczyna z Mławy, świadoma była zawrotnej kariery".
Autorem zdjęć do filmu poświęconego słynnej, a niedocenianej mławiance Tekli Bądarzewskiej jest Dariusz Kuczera. Filmografia - http://www.filmpolski.pl/fp/index.php?osoba=1196622
Film został przygotowany w ramach wspólnego przedsięwzięcia Miasta Mława oraz Samorzadu Województwa MAzowieckiego, wspierającego rozwój kultury i dziedzictwa narodowego na Mazowszu poprzez popularyzację postaci Tekli Bądarzewskiej przy dofinansowaniu z Samorządu Województwa Mazowieckiego.
