Panie Burmistrzu, to co robimy z 11 listopada? – zapytał Teodor Piegłowski, gdy burmistrz Sławomir Kowalewski przyszedł do niego z życzeniami urodzinowymi. Równolatek „niepodległej” skończył właśnie 101 lat.

Teodor Piegłowski wybiera się na obchody Dnia Niepodległości. Czy przygotować dla niego krzesło? Chyba nie, bo jak usiądzie, to może zmarznie, a jak postoi, pochodzi między ludźmi, to przecież będzie milej i cieplej. Tak czy inaczej na Narodowe Święto Niepodległości trzeba przyjść koniecznie. W końcu bycie rówieśnikiem wolnej ojczyzny zobowiązuje.

Teodor Piegłowski urodził się 8 listopada 1918 roku. Ma rewelacyjną pamięć, subtelny dowcip i niezłą kondycję. Mimo to uważa, że ten rok nie był dla niego najlepszy, bo chorował. – I słuch mam już nie ten, muszę siadać bliżej telewizora – przyznaje. Ale wciąż zdarza mu się chodzić po zakupy i pokonywać dziennie kilkadziesiąt stopni schodów, bo mieszka na trzecim piętrze.

„Kto ma pieniądze, temu doktor służy, a ten kto ich nie ma, żyje trochę dłużej” – wyrecytował gościom, podsumowując szybko rozważania na temat własnego zdrowia. Za to o innych sprawach chciał porozmawiać z burmistrzem Mławy trochę dłużej. Sławomir Kowalewski odpowiadał na pytania jubilata dotyczące budowy nowej nitki drogi krajowej z Gdańska do Warszawy, tężni solankowej i remontu ulicy Mariackiej. Pan Teodor jest świetnie zorientowany w tym, co dzieje się w mieście, bo często spaceruje, ale także czyta gazety i ogląda telewizję lokalną.

Chętnie powraca też do wspomnień wojennych i tych wcześniejszych, zanim „Niemiec wziął połowę Polski, tę bardziej uprzemysłowioną, a Ruski - tę drugą”.

– Szczęśliwa gwiazda jest nade mną – wyznaje. – Przed wojna topiłem się w Wiśle, na jej lewym brzegu. Woda była tam głęboka na 4 metry, a ja wskoczyłem rozgrzany i złapał mnie skurcz. Ledwie dopłynąłem do brzegu – wspomina. To był rok 1937, gdy jako 18-latek pracował w warszawskiej cukierni, a po godzinach relaksował się z przyjaciółmi nad Wisłą. Poznał wówczas Kusocińskiego, biegali razem (bo sport zawsze był konikiem pana Teodora), ale Kusocińskiego hitlerowcy zamordowali w Palmirach. – Byłem na tym jego cmentarzu. A w czasie wojny myślałem – jak skończy się wojenny koszmar, to pojadę do Germanii i zleję paru Niemców. I pojechałem z Ruskimi na północ, bo już za Napierkami to była Germania. Ale jak ich zobaczyłem, że płaczą i wołają „Mein Gott”, to nie podniosłem nawet ręki. Szkoda mi ich było – wspomina. Uważa, że to, co wydarzyło się 80 lat temu, to wynik karnej natury Niemców. – Hitler poobiecywał im gruszki na wierzbie, a Niemcy to posłuszny naród. My słuchamy, ale myślimy: „gadaj zdrów”, oni są posłuszni – wnioskuje.

Podczas urodzinowego spotkania w domu pana Piegłowskiego wspomnienia przeplatały się z rozmowami o tym, jak się teraz żyje w Mławie, o zdrowiu, polityce i słodkościach. A tych nie brakowało. Jubilat – zgodnie z tradycją – zdmuchnął świeczki symbolizujące 101 kończonych lat i wypowiedział życzenie. Burmistrz Sławomir Kowalewski złożył mu gratulacje i życzył wielu lat w zdrowiu, pogody ducha oraz wytrwałości. Życzenia złożyły jubilatowi także Marzena Lipińska – Kierownik Urzędu Stanu Cywilnego i Naczelnik Wydziału Spraw Obywatelskich, Maria Świtoń – Dyrektor Miejskiej Biblioteki Publicznej (spokrewniona z panem Teodorem) oraz Magdalena Grzywacz – Naczelnik Wydziału Komunikacji Społecznej i Medialnej Urzędu Miasta Mława. Uroczystość przygotowała córka pana Teodora – Maria Piegłowska, która na co dzień wspaniale sprawuje opiekę nad tatą. – Panie Teodorze, liczę, że za parę dni spotkamy się w parku, pod pomnikiem Marszałka Józefa Piłsudskiego, a za rok u Pana na urodzinach – obaj w równie dobrej formie jak tegoroczna – powiedział Sławomir Kowalewski, żegnając się z jubilatem.

Pan Teodor Piegłowski jest najstarszym mężczyzną mieszkającym w Mławie. Najstarszą obywatelką miasta jest pani Marianna Jaskulska, która w marcu bieżącego roku skończyła 102 lata.

Magdalena Grzywacz/KSM